Oezbekistan | Boechara | Antoon op wereldreis

Dag 6 | Vrijdag 15 september 2017 | Khiva – Boechara

Link naar volledig fotoalbum "De Zijderoute"

Oezbekistan Bukhara © Antoon Tychon

Vandaag een lage busrit van 470 kilometer naar Bukhara. Onderweg enkel een stop voor lunch. Het eerste stuk rijden we 270 kilometer door de droge vlakte die oneindig is. We komen geen andere dorpjes tegen, hier en daar een gebouw en wat industrie. De lunch is een soort truck stop waar iedereen die van Khiva naar Bukhara rijdt een stop maakt. Naast toeristen zijn er bussen met lokale mensen. Na een lunch nog een 200 kilometer over de oneindige snelweg naar Bukhara. De weg is de laatste jaren verbeterd en rijdt zonder hobbels saai maar rustig. Lekker weg doemelen met een muziekje. Tegen 16.00 uur komen we aan in de volgende plaats Bukhara. Inchecken in de kamers, geen water. Probleem moet nog worden opgelost. ’s Avonds sputterend wat bruin water. In het centrum vlak bij het hotel eten aan een vijver, een gezellige sfeer. Vroeg mijn bed in, moe en niet lekker, dus vroeg proberen te slapen.

Oezbekistan Bukhara © Antoon Tychon

Dag 7 | Zaterdag 16 september 2017 | Boechara

Een onrustige nacht, mijn toilet als goede vriend, de reis staat er bekend om en ik ontspring de dans niet. Een warme douche en lekker ontbijten. De hele dag voor de stad Bukhara. Einde middag samen met een gids een wandeling door de stad. De ochtend zelf met camera lekker door de oude stad dwalen, zien, foto’s maken en genieten van alles om mij heen is mijn plan. Als ik op een bankje zit op een plein zie ik veel mensen naar een beeld gaan en hier van elkaar foto’s maken. Als een 4-tal oudere vrouwen poseren vraag ik om een foto te maken. Duimpje omhoog als bevestiging. Na het maken van de foto gebaren de dames dat ze samen met mij op de foto willen. Wat een vriendelijkheid! Even verderop zitten een 3-tal dames het eigen gebakken brood te verkopen. Het brood lig in de oude kinderwagens onder een dekentje. 2 stuks liggen er bovenop als voorbeeld. Eerst geen foto maken maar een glimlach doet wonderen, laat de foto’s van het brood zien en mag alsnog van 2 dames een foto maken. Het platte brood wat je hier koopt is verschrikkelijk lekker, met stempels worden de figuren in het brood gemaakt waardoor ieder brood er weer anders uit ziet. Schrijf mijn blog in het hotel bij en upload foto’s van Khiva. Ga opnieuw aan de wandel en loop nu de andere richting uit. Ik kom door een woonwijk en raak voor mijn gevoel verder af van de moskeeën, madrassa’s en mausoleum. Heb alleen het papieren kaartje bij me en kan de kleine straatjes niet herleiden. Dwaal wat rond en de mensen die ik tegen kom groeten mij. Op een gegeven moment krijg ik het gevoel steeds verder van de bezienswaardigheden af te lopen. Dwaal verder door de straatjes. Een oude vrouw ziet mij op het kaartje kijken en komt naar mij toe. Zonder een woord Engels begrijp ik dat ze mij uitlegt welke richting ik moet lopen voor de Ark, een groot complex. Vraag nog om een foto te maken, maar dit wil ze niet. Ik kom inderdaad uit bij de Ark en wandel langs de bezienswaardigheden. Het zijn imposante bouwwerken met veel details. Een trotse vrouw maakt contact met mij en vertelt dat ze een nationale jurk draagt. Op mijn vraag voor een foto poseert ze graag met haar vriend. Even terug naar het hotel voor de wandeling met een gids. Lopen door verschillende bazaars met o.a. de karpetten waar Bukhara bekend om is. Het licht op de Madrassa’s en moskee is door de lage zon warm, wat mooie foto’s oplevert. De gids zelf een mooie vrouw leg ik op portret vast met op de achtergrond kleuren van een moskee. Als de zon ondergaat is het einde van de wandeling. Terug naar het hotel en met een aantal reisgenoten eten in de stad.